Samochód Ferrari D50, 1956 GP France #14 Collins

Po tym, jak Lancia przekazała swój projekt D50 Ferrari, samochód przeszedł szereg innowacyjnych ulepszeń, aby stać się gwiazdą wyścigów w sezonie Grand Prix 1956. We Francji Peter Collins pojechał swoim Ferrari D50, aby wygrać drugie zwycięstwo w Grand Prix nad Eugenio Castellotti i Jean Behra.

Po przerwie spowodowanej tragicznym wypadkiem w Le Mans, Grand Prix de France wznowiono w 1956 roku. Jako piąta runda mistrzostw świata odbyła się 1 lipca na „Circuit de Reims-Gueux”. Wyścig składał się z 61 okrążeń po 8,302 km, co daje łącznie 506,4 km. Scuderia Ferrari wystawiała głównie z Juanem Manuelem Fangio, Eugenio Castellotti i Peterem Collinsem. Pozostałe dwa miejsca zajęli Hiszpan Alfonso de Portago, który miał wystartować w swoim pierwszym wyścigu Formuły 1, oraz Olivier Gendebien. Wszyscy mieli ścigać się w 265-konnym Ferrari D50 z krótkim nosem.

Maserati miał w swoim zespole Stirling Moss, Jean Behra i Piero Taruffi, z których każdy pilotował 250F. Wśród innych przeciwników był brytyjski zespół Vandervell Products Ltd ze swoją flotą Vanwall VW56 oraz francuski zespół Gordini z Typem 32 i Typem 16. Nie zabrakło także kilku korsarzy aspirujących do rywalizacji w posiadanych przez siebie Maserati 250F.

Podczas treningu kwalifikacyjnego okazało się, że Maserati 250F z trudem nadąża za tempem Ferrari D50, podczas gdy samochody Vanwalla okazały się bardziej sprawne. Fangio zdobył pole position przed kolegami z drużyny Castellotti i Collins. Jednak w klasyfikacji kierowców Collins i Moss przebili nawet Behrę i Fangio.

Po rozpoczęciu wyścigu Collins objął prowadzenie i razem trio Ferrari zdystansowało się od zwolenników. Moss stoczył pojedynek z Schellem z zespołu Vanwall o czwarte miejsce. Ich wyczerpującą rywalizację przerwała najpierw awaria silnika, której doznał Schell, a następnie uszkodzona skrzynia biegów, która spotkała Mossa. Obaj kierowcy wznowili jednak ściganie się w samochodach swoich kolegów z drużyny.

Po awansie na czwarte miejsce Schell zaczął gonić Castellottiego i Collinsa i ostatecznie ich wyprzedził. Był na drugim miejscu za Fangio przez sześć okrążeń. Kiedy Collins i Castellotti zdali sobie sprawę, że Britt nie ma za nimi ani jednego okrążenia za nimi, mocno przyspieszyli, by go wyprzedzić. W ogniu rywalizacji Schell musiał zjechać do pit-stopu z problemami technicznymi. W tym samym czasie problemy techniczne zmusiły również Fangio do zjazdu do pit stopu, co ostatecznie sprowadziło go do czwartego miejsca. Peter Collins odniósł swoje drugie zwycięstwo w Grand Prix, zajmując 0,3 sekundy przed swoim kolegą z zespołu Eugenio Castellotti.

Informacje o Classic Model Cars (CMC)

Fantastyczne produkty połączone z najwyższą jakością wykończenia dają nam synonim niemieckiej marki Classic Model Cars. To prawdziwy ukłon w stronę ręcznie wykonywanych produktów, które zachwycają swoją niepowtarzalną elegancją oraz luksusem.

CMC to jedna z czołowych firm produkujących miniatury samochodów zabytkowych. Firma tworzy klasyczne oraz kolekcjonerskie modele samochodów przy użyciu autentycznych materiałów i tkanin.

Od 1995 roku CMC posiada własny zakład produkcyjny z wysoko wykwalifikowanymi inżynierami i pracownikami w Chinach. Efektem wielomiesięcznych badań są różnorodne modele klasycznych samochodów, które składane są ręcznie z ponad 1800 pojedynczych części. Manufaktura wykorzystuje wysokiej jakości materiały, aby w pełni zachować „wierność oryginałowi” danego modelu samochodu.

Firma skupia się na wszystkich głównych i popularnych skalach kolekcjonerskich: 1:12, 1:18, 1:24, 1:43. Pierwszy wyprodukowany przez firmę model był w skali 1:24 - to kultowy Mercedes-Benz SSK z 1930 roku. Został zbudowany w 1995 roku i zdobył wiele prestiżowych nagród.

Każdy pojedynczy element jest starannie montowany ręcznie. Instrumenty na desce rozdzielczej są montowane osobno. Siedzenia pokryte są tkaniną lub skórą. Wykładzina podłogowa jest układana we wnętrzu i w bagażniku. W replikach odwzorowane są najmniejsze detale zgodne z oryginalnymi planami danego pojazdu.