Auto Ferrari D50, 1956

Po przejęciu projektu D50 od Lancii, Enzo Ferrari był zajęty przekształcaniem nowo nabytego zawodnika Grand Prix w „kartę atutową”, a Scuderia Ferrari zmierzała do bardzo udanego sezonu w 1956 roku. Patrzysz na standardową wersję nowo wyremontowany Ferrari D50 z krótkim nosem. CMC zaoferuje również wersję z długim nosem, która zwyciężyła podczas Grand Prix Niemiec w 1956 roku, które odbyło się na torze Nürburgring.

Powrót do sławy i chwały

Tragiczna strata Ascari wkrótce po GP Monako w 1955 roku oznaczała, oprócz narażenia na szybko pogarszające się finanse, wczesne zakończenie ambitnego projektu F1 Scuderia Lancia z jego D50. Oznaczało to również koniec marzenia Gianniego Lancii o pozostaniu konkurencyjnym, jeśli nie zwycięskim, w najwyższej formie sportów motorowych.

26 lipca 1955 r. Lancia przekazała plany D50, oprzyrządowanie, sprzęt produkcyjny i wiele części jej najbardziej chciwemu konkurentowi, Scuderia Ferrari.

Ferrari wprowadziło remont D50. Był pełen wspaniałych renowacji, dzięki czemu nowy D50 znalazł się na ścieżce przeznaczenia do triumfu.

Oto najważniejsze usprawnienia:

1. Dwa sakwy, które znajdowały się w środkowej części Lancii D50, zostały zastąpione pojedynczym zbiornikiem paliwa umieszczonym bezpośrednio za siedzeniem kierowcy.
2. Nadwozie zostało rozszerzone, aby objąć dwie niezależne przestrzenie zajmowane niegdyś przez zbiorniki sakw, a bardziej zintegrowana powłoka nadwozia zapewniała lepszą aerodynamikę.
3. Na dole, za panelami z lewej i prawej strony, znajdowały się dwie wiązki rur wydechowych, każda z czterema rurami wygiętymi tak, by wystawały przed tylne koło, emitując zarówno spaliny, jak i charakterystyczny ryk Ferrari.
4. Maksymalna moc została zwiększona do 265 KM, a dalsze ulepszenie było możliwe dzięki zmianom głowic cylindrów, sterowania zaworami, wału korbowego i tłoków.
5. Dwie chłodnice oleju między zbiornikami sakwowymi a nadwoziem zostały porzucone na rzecz rurowej chłodnicy oleju zainstalowanej przed chłodnicą.
6. Wprowadzono modyfikacje ramy rurowej i układów zawieszenia, w tym przeniesienie tylnego resoru poprzecznego do wyższego położenia poziomego.
7. Opony zostały zmienione z marki Pirelli na Englebert.

Ostatecznie z pięcioma zwycięstwami w Grand Prix, Juan Manuel Fangio był w stanie zakończyć sezon 1956, zdobywając swoje czwarte mistrzostwo świata kierowców.

Informacje o Classic Model Cars (CMC)

Stylowe produkty połączone z najwyższą jakością wykończenia dają nam synonim niemieckiej marki Classic Model Cars. To prawdziwy ukłon w stronę ręcznie wykonywanych produktów, które zachwycają swoją niepowtarzalną elegancją oraz luksusem.

CMC to jedna z czołowych marek produkujących miniatury samochodów zabytkowych. Firma tworzy klasyczne oraz kolekcjonerskie modele samochodów przy użyciu autentycznych materiałów i tkanin.

Od 1995 roku CMC posiada własny zakład produkcyjny z wysoko wykwalifikowanymi inżynierami i pracownikami w Chinach. Efektem wielomiesięcznych badań są różnorodne modele klasycznych samochodów, które składane są ręcznie z ponad 1800 pojedynczych części. Manufaktura wykorzystuje wysokiej jakości materiały, aby w pełni zachować „wierność oryginałowi” danego modelu samochodu.

Manufaktura skupia się na wszystkich głównych i popularnych skalach kolekcjonerskich: 1:12, 1:18, 1:24, 1:43. Pierwszy wyprodukowany przez firmę model był w skali 1:24 - to kultowy Mercedes-Benz SSK z 1930 roku. Został zbudowany w 1995 roku i zdobył wiele prestiżowych nagród.

Każdy pojedynczy element jest starannie montowany ręcznie. Instrumenty na desce rozdzielczej są montowane osobno. Siedzenia pokryte są tkaniną lub skórą. Wykładzina podłogowa jest układana we wnętrzu i w bagażniku. W replikach odwzorowane są najmniejsze detale zgodne z oryginalnymi planami danego pojazdu.